حسین عینی فرد

 

 

تک بیتیه

خانم جان یا رباب(س)....

دست مرا بگیر وبکشم سمت کربلا

از دوری مقام اصغرتان افسرده گشته ام....

شعر

به نام آب مطهّر شدم ،خدا را شکر
به بوی عشق معطّر شدم ، خدا را شکر

سِمت گرفتم و مادر شدم ، خدا را شکر
کنیز خانه ی حیدر شدم، خدا را شکر

بنای خلقت من خدمتم در این خانه اســت
دلیل عصمت من خدمتم در این خانه است

به باغ عاطفه ها یاسمن طراویدم
پسر برای شَه مؤتمن طراویدم

غلام، بهر حسین و حسن طراویدم
برای غیرت و مردی، ثمن طراویدم

خوشا به حال دلم حاصلم ابالفضل است
خوشا به حالم ابوفاضلم ابالفضل است

شَرَر نخورده پرم، مثل سرورم زهرا
نخورده ضربه سرم مثـل سرورم زهرا

نگشته خم کمرم مثل سرورم زهرا
شنیده ام پسرم مثل سرورم زهرا

به روی بازوی خود جای ضربه ها دارد
پس استخوان شکسته سر و صدا دارد

شنیدم از تن عباس من سوا شد دست
عمود روی سرش خورد، تا جدا شد دست

همین که آخر کارش از او فـدا شد دست
به روی دخترکان بی هوا رها شد دست

شنیده ام به دو چشم پر اشک خندیدند
به اشک چشم حسین و به مـشک خندیدند

نبودم و سر عباس را به نِی کردند
عذاب دائم خود را عوض به رِی کردند

سر مطهّر شاهی به تشت مِی کردند
زدند بر اُسرا سنگ و راه طی کردند

و من شنیدم و نالیدم و نهادم سوخت
که کاش فاطمه ، جوشن برایشان میدوخت

عزیز ، زینبم ، آخر سرت به یغما رفت ؟
شنیده ام که زِر و زیورت به یغما رفت

میان معرکه ها، معجرت به یغما رفت
لباس بافته ی مادرت به یغما رفت

به دشت ماریه ، ای کاش جـایتان بودم
بگو که مادر خوبی برایتان بـودم؟

دلنوشته

سالی که نکوست اولش با مادر ارباب و اخرش با مادر سقا شروع میشود

شعر

قدم اگر خمید ، فدای سر حسین

جانم به لب رسید ، فدای سر حسین

ام البنین سابق این شهر عاقبت

شد مادر شهید ، فدای سر حسین

یک چند وقتی است در این شهر هیچ کس

لبخند من ندید ، فدای سر حسین

هر جمله بشیر مرا پیر کرده است

مویم شده سفید ، فدای سر حسین

گلچین چهار تا گل گلخانه مرا

چه وحشیانه چید ، فدای سر حسین

هر شب به یاد عمر کم ناز دانه ها

اشکم به رخ چکید ، فدای سر حسین

هر شب به یاد تشنگی کودک رباب

خواب از سرم پرید ، فدای سر حسین

عباس پاسبان حرم شد به جای من

دستش اگر برید ، فدای سر حسین

گویند جا شده به مزار محقری

آن قامت رشید ، فدای سر حسین

***محمد حسین رحیمیان***

شعر

عادتم داده دلم فکر ضریحت باشم/دل هوایی حرم صحن جلیلت باشم/کاش میشد که قبولم توکنی باردگر/فاطمه زائر ایوان طلایت باشم

شعر

سالی که نکوست نام زهرا دارد/عطر علی وفاطمه یکجا دارد

جای تبریک به لب روضه زهرا دارم/همه عیدم به خدا ناله زهرا دارم

شعر

هرچه بادا باد امشب من به می لب میزنم/دم زنام نامی زیبای مادر میزنم

ذوالفقار عشق را بگرفته وبادست جان/تیغ بر قلب کثیف خصم حیدر میزند

گوش دل واکن ببین ذات خدا بانای عشق/میزند فریاد من هم دم ز حیدرمیزنم/تابفهمند عالم وآدم که حیر مذهبم/نعره هو تاسحر از عشق حسیدر میزنم/هرکسی برقلب خود مهری زده درراه عشق/من بروی سینه خود بامسمار در مهر حیدر میزنم/تعنه بر من میزند آن لعین دومی/خنده براین تعنه ها بایاد حیدر میزنم

شعر

خروش شیعه رعد اسمانیست/نفس هایش همه اتش فشانیست/نگاه چپ کنی بر قبر زینب/خودش اغاز یک جنگ جهانیست

شعر

میگن تو اسمونش پر میگیری ایشالله

میگم حرم نرفتم میگن میری ایشالله

میگم اگه بمیرم خیلی برام بد میشه

میگن حرم نرفته نمی میری ایشالله